Η ζήλια και πως θα τη νικήσετε!

Η υπερβολική ζήλια βιώνεται ως ζηλοφθονία και μπορεί να βάλει τα άτομα σε ένα φαύλο κύκλο ψυχικής έντασης. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και ποιοι είναι οι λόγοι που μας κάνουν να ζηλεύουμε τους άλλους;

 Σύγκριση με άλλους ανθρώπους: Είναι πραγματικά ανώφελες οι συγκρίσεις, καθώς κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, με τη δική του ξεχωριστή πορεία στη ζωή. Έτσι, είναι προφανές πως κερδισμένος βγαίνει όποιος προσπαθεί να βελτιώσει την προσωπική του πραγματικότητα, χωρίς να ασχολείται με το αν ο άλλος έχει περισσότερα προτερήματα, χρήματα ή άλλης μορφής αγαθά.  

Αυθαίρετα συμπεράσματα για την επιτυχία και την ευτυχία: Συχνά βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, θεωρώντας ότι κάποιος άλλος βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από εμάς. Όμως, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε αν ο ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι αληθινά ευτυχισμένος επειδή διαθέτει αυτό που εμείς δεν έχουμε, αφού δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, το πώς νιώθει ή το τι θα του συμβεί στο μέλλον. 

Θετικό πρόσημο στη ζωή: Η ευτυχία δεν μπορεί να είναι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον, εφ’ όσον εκπληρωθούν οι επιθυμίες μας –το σήμερα είναι η μόνη απτή πραγματικότητα που διαθέτουμε. Αναγνωρίζοντας όσα καλά και θετικά διαθέτουμε, μπορούμε να εργαζόμαστε δημιουργικά, ώστε να επιτύχουμε τις επιδιώξεις μας, αφήνοντας ένα περιθώριο στην εμπειρία της αποτυχίας. 

Τα καλά κόποις κτώνται: Όσο κι αν προσπαθήσουμε, πάντα θα υπάρχουν άλλοι που θα έχουν κάτι καλύτερο από εμάς. Συνεπώς, οι υπέρμετρες προσδοκίες είναι πηγή δυστυχίας και ζήλιας. Η άνοδος σε οικονομικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο απαιτεί μεγάλες, επίμονες και επίπονες προσπάθειες, με τον ανάλογο κόπο και κόστος. Εκτός, λοιπόν, από το εάν διαθέτετε τα τυπικά προσόντα ή όχι, αναρωτηθείτε αν είστε έτοιμοι να πληρώσετε και το τίμημα της όποιας επιτυχίας επιδιώκετε να κατακτήσετε.

Σε κάθε περίπτωση, για να διαχειριστεί κάποιος τη ζήλια, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσει τις αιτίες που την προκαλούν. Η ζήλια, λοιπόν, μπορεί να πυροδοτηθεί από: α) τις ιδιαίτερα υψηλές και γι’ αυτό ανεκπλήρωτες προσδοκίες, β) την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και γ) το αίσθημα του δικαιώματος, χωρίς τις απαραίτητες δυνατότητες ή τον ανάλογο μόχθο.

πηγή:  http://www.myself.gr